اهنگ زیبا و احساسی داینی با صدای کوروش اسدپور

اهنگ زیبا و احساسی داینی با صدای کوروش اسدپور

پیشنهاد میکنم حتما دانلود کنید

download-dayni

به نام خداوند هفت و چهار

ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻔﺖ ﭼﻬﺎﺭ
ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﭘﯿﮑﺮ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ

ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻔﺖ ﭼﻬﺎﺭ
ﮐﻪ ﺁﺭﺍﯾﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮﺩ ﺑﯽ ﺷﻤﺎﺭ

ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻔﺖ ﭼﻬﺎﺭ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﺑﺨﺖ ﯾﺎﺭ

ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻔﺖ ﭼﻬﺎﺭ
ﮐﻪ ﺷﻮﺭ ﺁﻓﺮﯾﺪﺳﺖ ﺩﺭ ﻗﻨﺪﻫﺎﺭ

ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻔﺖ ﭼﻬﺎﺭ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﻧﻮ ﻭ ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭ

ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻔﺖ ﭼﻬﺎﺭ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﻮﺭﺵ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﮔﺬﺍﺭ

ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻔﺖ ﭼﻬﺎﺭ
ﮐﺰﻭ ﮔﺬﺷﺖ ﻣﺸﺮﻭﻃﯿﺖ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ

ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻔﺖ ﭼﻬﺎﺭ
ﺧﺪﺍﯼ ﻋﻠﯿﺪﺍﺩ ﻋﺎﻟﯽ ﺗﺒﺎﺭ

ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻔﺖ ﭼﻬﺎﺭ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﯽ ﻣﺮﯾﻢ ﺑﺎ ﻭﻗﺎﺭ

ترانه گل ناز دارم از استاد بهمن همراه متن

گل ناز دارُم مه شوگارُم

( گل نازنین ام ، ماه شب تارم)

بیو بیو که دلُم سیت تنگه

اشاره فردوسی به کلاه بختیاری ها

بازی های بختیاری

1- چوب بازی (مخصوص عروسی)

این سرگرمی رزمی در مراسم عروسی همراه با نواختن ساز محلی، نوعی موسیقی خاص خود را دارد که از اهمییت والایی برخوردار است. در این بازی چنان رقابت بین بازیکنان به وجود می آید که از بزرگ و کوچک ، زن و مرد به تماشای آن می ایستند و تشویق می نمایند. در اصل این سرگرمی بازیکن دلیر و شجاع را برای دفاع از خود در هنگام رزم آماده میکند.

 

این بازی که نوعی تمرین رزمی قلمداد میگردد بدین شرح است که دو نفر با گرفتن چوبهایی یکی بزرگ به اندازه 5/1 متر و یکی دیگر از بازیکن ها گرفتن ترکه به اندازه 1 متر توأم با نواختن توشمالها به رقص مخصوص این بازی میپردازند. این کار که در حلقه بسته تماشاچیان صورت میگیرد هر دو نفر حرکات موزون خود را در دایره تماشاچیان انجام میدهند. نفری    که ترکه را در دست دارد با گفتن " مرو چو باز " اخطار خود را برای حمله به نفر مقابل میدهد و نفر مقابل از چوب بلند و بزرگ خود برای دفاع کردن از خود آن را بکار میبرد. حمله کننده مچ به پایین پای بازیکن را هدف میگیرد که با حرکات فریبنده او را فریب داده و ضربه خود را وارد میکند ولی نفر مقابل می بایست از چوب بزرگ خود برای دفاع از خود کمک بگیرد و بتواند ضربه او را منحرف سازد و بعد از آن یا هردو جای خود را عوض میکنند یا به نفرات بعدی چوب ها را میدهند.

 

2- هل هله کوسه (هل هله کوسه چنبری)

در این بازی نمایشی ابتدا یک نفر در جلوی همه قرار میگیرد که چوپان و یا دامدار میباشند و بقیه افراد به تعداد 8 تا 15 نفر به حالت زنجیره ای پشت سرهم قرار میگیرند و کمربند یا شالهای همدیگر را محکم گرفته و در مقابل این مجموعه که گله یا چوپان و گوسفند دار قرار گرفته است یک نفر به نام گرگ (کوسه) قرار میگیرد. در این بازی که بسیار باید گرگ چالاک و چابک باشد با گفتن " هل هله کوسه چنبری " رجز خوانی میکند. چوپان و گوسفندان در مقابل رجز خوانی او میگویند:" نیلم ز بیگم ببری " سپس گرگ یا همان کوسه با یورش ناگهانی از افراد گله می رباید و به افراد دست میزند که می بایست آن فرد از دور بازی کنار برود. بازی تا آخرین فرد گله ادامه می یابد که بسیار دیدنی و تماشایی است.

 

2- الختور

این بازی که نوعی ورزش است و آمادگی بدنی را به ارمغان می آورد در بین اقوام لر بختیاری معمولا در شبها صورت میگیرد این بازی که بین دو دسته صورت میگیرد و هر دسته 6 تا 7 نفر هستند یک دسته دفاع کننده از قلعه جنگی هستند چند تکه سنگ را روی هم چیده و به اصطلاح قلعه ای تشکیل میدهند و به مرا قبت از آن قلعه میپردازند. دسته دیگر به فرماندهی سردار می بایست قلعه را تصرف کنند. همه شرکت کنندگان یک پای خود را با دست مخالف گرفت و (لی لی کنان) وارد نبرد میشوند که می بایست همدیگر را با از بین بردن تعادل بدنی (یعنی رها کردن دست از پا) از دور مسابقه خارج کند تا طرفداران سالار راه را هموار کنند و سالار بتواند به قلعه رسیده و با زدن یک پای قلعه را تخریب کند و پیروز گردد.

 

مجموعه ی عکس های زیبای بختیاری

دانلود فول آلبوم مسعود بختیاری

برای دانلود بر روی نام آلبوم کلیک کنید:

   

علیمردان خان بختیاری

نسب علی مردان خان

علی مردان خان یا شیر علی مردان در سال 1310ه.ق. متولد گردید پدرش علیقلی خان پسر محمد علی خان پسر الله کرم خان پسر محمد حسین خان پسر ابدال خان از طایفه ی محمود صالح یکی از شاخه های بزرگ چهارلنگ بود. وی بر طوایف زیادی از چهار لنگ نفوذ داشت و در بین هفت لنگها نیز جایگاه خاصی داشت. بر همین اساس وقتی نزدیک به 20 سال سن داشت حسینقلی خان دختر تازه متولدش را نامزد او کرد تا بدین وسیله پیوند سیاسی چهار لنگ و هفت لنگ و خوانین تحکیم و تقویت گردد. مادر علی مردان خان، بی بی مریم دختر حسینقلی خان ایلخان کل بختیاری است. که چهل روز بعد از تولد، پدرش او را نامزد (ناف برون) علیقلی خان پسر محمد علی خان از طایفه ی محمود صالح چهار لنگ نمود. بی بی مریم نه سال بیشتر نداشت که پدرش بدست ظل السلطان به قتل رسید. در سن 15 سالگی علیرغم میل باطنی و به اصرار برادران به خانه ی شوهری رفت که  نزدیک به چهل سال سن و چندین زن و فرزند داشت. بی بی مریم دارای سه پسر شد که یکی از آنها در کودکی درگذشت و دو پسر دیگرش یکی علی مردان خان و دیگری محمد علی خان بود. با مرگ شوهر، بی بی به نزد برادرانش بازگشت و در پناه آنان به تربیت فرزندان پرداخت

این شیر زن با این افکار و اندیشه تربیت علی مردان خان را برعهده داشت. از همان ابتدا تلاش فراوان نمود تا روحیه ی آزادمنشی، حق طلبی و ظلم ستیزی را که ویژگی ذاتی ایلیاتی می باشد، در فرزند خود ایجاد و تقویت کند و او را به گونه ای تربیت کند که در اوج جوانی در انقلاب مشروطه و فتح اصفهان و تهران و جنگ با اشغال گران روسیه مشارکت موثر و فعال داشته باشد. و یکی از قیامهای جاودان و مردمی را رهبری نماید. مرحوم وحید دستگردی در باره شایستگی این زن می گوید ، اگر سردار اسعد به جای حمایت از برخی خوانین بی لیاقت در تصدی حکومت ولایات ، از این زن استفاده می کرد و وی را در مصدر کاری قرار می داد ، می توانست منشاء خدمات بسیاری به ایران شود.

آغاز قیام علی مردان خان

در دوره حکومت رضاخان، سیاستها و اقدامات وی بتدریج زمینه نارضایتی و شورش ایل بختیاری را فراهم ساخت. در این راستا در بهار سال 1308 شمسی، تعدیات و ظلم و ستم رضاه شاه، خون علی مردان خان و بسیاری از مردان ایل را به جوش آورده بود. از دست دادن گله و احشام، کنار گذاشتن اسب و تفنگ، زندگی زیر سقف خانه ای که در مکانی نامناسب بنا شده و به آن عادت نداشتند، گذاشتن کلاه پهلوی بر سر، پرداخت مالیاتی سنگین، دوری از ایل و خدمت به رضا شاه و دهها تصور و فکر دیگر چون خوره به جان جوانان بختیاری افتاد از این همه ظلم و اجحاف به ستوه آمده بودند. فقط منتظر تلنگری بودند تا بپا خیزند و بر علیه ظلم رضا شاه وارد جنگ شوند. علی مردان خان در گرمسیر (خوزستان) با مردان ایل خود به شور می نشیند تا ببیند در قیام او را همراهی می کنند. مردان ایلیاتی که تاکنون چنین تحقیر و مورد ظلم واقع نشده بودند، مردانه هم قسم شدند که تا پای جان او را همراهی خواهند کرد. به سرعت طوایف دیگری از چهارلنگ و هفت لنگ به او پیوستند. اولاد چراغعلی خان بابا احمدی برای رویارویی با شاه بی تابی می کردند. بسیاری از خوانین جوان نیز همدل و همصدا با او طوایف را تحریک و تشویق نمودند که با وی همراه شوند.

پیروزی های علی مردان خان

در تاریخ 27 خرداد 1308 شمسی علی مردان خان با نیروهایش که تعداد آنها 2000نفر بود و بر پرچم آنان عبارت «لا اله الا الله، محمد رسول الله و علی ولی الله» نقش بسته بود و شعار می دادند «ایما ای خایم دینون راست کنیم، جون ز ایما، مال ز ایسا » (ما می خواهیم دین را اصلاح کنیم، جان از ما، مال از شما)، وارد شهرکرد شده و شهر را به تصرف خود در آوردند.  اماکن دولتی در اختیار رزمندگان قرار گرفت. علی مردان خان تمام قوانین دولتی که موجب تحقیر،  فشار و ستم به مردم بود، ملغی اعلام کرد. مالیاتها لغو گردید، لباس و کلاه بختیاری رواج پیدا کرد و هر کس کلاه پهلوی بر سر می گذاشت جریمه یا حبس می شد. ماموران نظام وظیفه (سلطان سید پاشا خان و سید رضاخان خطیب شهیدی که اهل آذربایجان بودند) چندین روز محبوس شدند.  سواحل زاینده رود تا «پل کله» به تصرف بختیاریها درآمد. دولت از این اقدام شجاعانه ی سواران بختیاری به وحشت افتاد. نیروهایی را به فرماندهی سرهنگ «محمد خان میمند» از راه تنگ «بیدکان» جهت مقابله با بختیاریها اعزام نمود. سواران بختیاری به فرماندهی «نادرقلیخان» پسر سردار اشجع و «اسماعیل خان زراسوند» داماد امیر مفخم، با تصرف «تنگ انجیره» و ارتفاعات مشرف بر دشت، قوای مزبور را در «سفید دشت» به محاصره کامل در آوردند. سروان «عبدالله هدایت» مأمور می شود حلقه ی محاصره را بشکند ولی رشادت رزمندگان بختیاری باعث می شود تا پس از بر جا گذاشتن تلفات سنگین وادار به عقب نشینی شوند. نیروهایی که به فرماندهی سرهنگ «امین الله خان جلوه» از طرف بروجن عازم شهرکرد بودند، دستگیر و خلع سلاح شدند. بختیاریها آنان را سوار قاطرهای لخت و بعضی را پیاده با ساز و دهل به شهرکرد وارد کرده و انتشار شکست قشون دولتی را اعلام نمودند.

دستگیری علی مردان خان توسط حکومت

رضا شاه برای «محمد جواد خان سردار اقبال» و «محمدرضاخان سردارفاتح» و برخی خوانین دیگر امان نامه فرستاد و سعی در جلب نظر و جدایی آنان از اردوی بختیاری را داشت. در این اوضاع دولت بر غائله فارس چیره گردید و از ناحیه فارس احساس آسودگی نمود. لذا نیروهایش را از اصفهان، لرستان و فارس بسیج کرد تا به جنگ بختیاریها بروند. رضا شاه سه ستون نظامی کاملاً مجهز از سه طرف به منطقه گسیل داشت. تیمسار «شاه بختی» از طرف مبارکه، سرتیپ «تاجبخش» از طرف نجف آباد و سامان و تیمسار «محتشمی» از سوی فریدن، به سمت محل تجمع رزمندگان بختیاری عزیمت کردند. از طرفی خوانین وابسته به دولت و مسن که احساس خطر کردند وارد عمل شدند. و به تضعیف و تفرقه اندازی میان قیام کنندگان پرداختند. نیروهای نظامی از هر سو سر رسیدند. و تقریباً سواران بختیاری به محاصره در آمدند و مجبور بودند با چهار جبهه بجنگند.

در منطقه سفید دشت که مدت ۲۰ روز یک تیپ ارتش در محاصره بختیاری ها بود، با جنگی خونین به تصرف دولت درآمد و نیروهای بختیاری عقب نشینی کردند. علی مردان خان و یارانش بعد از  یک سال درگیری و جنگ پارتیزانی با وساطت بعضی از خوانین تسلیم و به تهران انتقال یافت ولی با آمدنش به تهران توطئه برای مرگ او هم شروع شد. بعد از مدتی به همراه سردار فاتح و سردار اقبال و چند نفر دیگر دستگیر و به زندان قصر منتقل گردید و حماسه دوم حماسه ساز بختیاری آغاز گشت. حماسه اول او نبرد بر علیه دیکتاتوری و استعمار بود و حماسه دوم که عظیم تر از حماسه اول اوست مقاومت دلیرانه و بی باکانه او و مرگ شجاعانه و مظلومانه وی است. مرگی که عین زندگی بود آن هم یک زندگی حماسی و قهرمانانه.

شهادت علی مردان خان

علی مردان خان با مقاومت مردانه خود باعث تحسین معروفترین رجال سیاسی و زندانی گردید و در سپیده دم یکی از روزهای اسفندماه  ۱۳۱۳ این راد مرد بختیاری را با دستور رضاشاه به جوخه اعدام سپردند و تیر باران کردند.

مهراب امیری مترجم و مورخ بختیاری می گوید: به موازات هر قطره خونی که از پیکر سردار رشید بختیاری بر روی زمین می چکید هزاران قطره اشک از چشمان مشتاقان و علاقه مندان او بر روی گونه های رنگ پریده شان می غلطید، مردان جامه دریدند و دیرکهای بهونها را پایین کشیدند، زنان موی سر بریدند، شعرا رثای او مرثیه ها سرودند و آهنگسازان «ترانه شیر علیمردون» را ساختند. هنوز چوپانان در قله های منگشت، کلار، تاراز و زرده (زردکوه) آوازش را چنین می خوانند:

شُمشیر علیمردون طلای بی غش           ز زمین بِرچ  اِزَنه ز  آسمون تَش

شمشیر علیمردان طلای خالص است،  از زمین برق می زند و از آسمان آتش

بی عروس تو کِل بزن تا مو کُنُم جنگ     شُمشیرُم به گِل زَنُم سی ایل چارلنگ

بی بی عروس (همسرش) تو فریاد شادی بزن تا من جنگ کنم شمشیرم را به گل می زنم برای ایل چهارلنگ.

کُجه تیر کُجه سپاه کُجه فَراشُم                رَه بدین دامُ  دَدوم بیان سر لاشُم

تیر و تنفگ و سپاهیان و خدمتگزارانم کجا رفتند، راه را برای مادر و خواهرم باز کنید تا خود را به جنازه ام برسانند.

دشمنون زِ بعـد مـو  چاره ندارِن                گَویَلَ نیله سُوار و هفت و چارِن

 دشمنان بعد از من چاره ای ندارند زیرا برادران نیله سوار (اسب سوار) ما چهارلنگ و هفت لنگ بختیاری  هستند.

«بزرگ علوی» درباره نحوه شهادت وی می نویسد: علی مردان خان جامه ای زیبا بر تن کرده و سر و روی خود را آراسته و با گامهای بلند واستوار و قامتی رسا حلاج وار بدون اینکه ذره ای از ترس به دل راه دهد به قتلگاه نزدیک می شد. او رفت تا شهادت مظلومانه دیگری را بر صفحه جنایات رژیم دیکتاتوری رقم زند. هنگامی که از برابر جوخه اعدام می گذشت با جبینی باز و لبانی پر از خنده با آنها احوالپرسی کرد، وقتی یکی از دژخیمان می خواست چشم هایش را ببندد به آرامی دستمال را از دستش گرفت و گفت: پسرم!! بگذار تا این صحنه جالب و تماشایی را که قطعا مافوقان شما را خوشحال می کند من هم در آخرین لحظات حیاتم به چشم ببینم چرا که تا کنون من شیری را دست و پا بسته در مقابل مشتی شغال ندیده بودم.

مردم شناسی بختیاری ها

بختیاری‌ها یکی از اقوام ایرانی ساکن غرب و جنوب غرب ایران به‌شمار می‌آیند. بختیاری‌ها به گویش بختیاری که یکی از گویش‌های زبان لری است تکلم می‌کنند.دانشنامه ایرانیکا و دانشنامه جهان اسلام سکونتگاه این ایل را از فریدن در غرب استان اصفهان تا شمال خوزستان معرفی می‌کنند.

سکونتگاه

زردکوه

بختیاری‌ها، در استان‌های چهارمحال و بختیاری و شمال، شمال‌غربی و شمال‌شرقی خوزستان، غرب و جنوب‌غربی اصفهان، شرق لرستان و شمال کهگیلویه و بویراحمد ساکن هستند. سکونتگاه بختیاری‌ها پیش از صفویان لرستان خوانده می‌شد، اما پس از آن سکونتگاه این ایل به نام منطقه بختیاری نامگذاری شد. در نمودار زیر تقسیمات لرستان از ۳۰۰ هجری قمری تاکنون آورده شده است.

برای مشاهده تصویر با اندازه واقعی  بر روی آن کلیک کنید

چهارمحال و بختیاری، شامل: چهار محلِ لار، کیار، میزدج، گندمان بعلاوهٔ سرزمین‌های بختیاری می‌باشد و از این رو به آن چهار محال و بختیاری گفته‌اند.

سرزمین‌های بختیاری از طرفی شهر سمیرم در استان اصفهان تا شهر دورود در استان لرستان و از طرفی دیگر از شهرستان رامهرمز در استان خوزستان تا شهر داران در استان اصفهان را در بر می‌گیرد.

این سرزمین‌ها به دو بخش ییلاقی و قشلاقی تقسیم می‌شود.
محل سکونت ییلاق و قشلاق ایل چهارلنگ به دو بخش تقسیم می‌گردد:

• بخش ییلاقی: یکی در محدوده شهرستان فریدن تا شهرستان دورود و دیگری از شهرستان سمیرم تا لردگان می‌باشد.
• بخش قشلاقی: یکی در محدوده شهرستان دزفول و دیگری در محدوده شهرستان ایذه و شهرستان رامهرمز می‌باشد.

محلِ سکونتِ ایل هفت لنگ نیز به دو بخش تقسیم می‌گردد:

• بخش ییلاقی: در محدوده شورآب، تنگه گزی و دامنه‌های زردکوه تا اردل به مرکزیت شهرستانهای کوهرنگ و چلگرد می‌باشد.
• بخش قشلاقی: در محدوده شهرستان اندیکا و شهرستان مسجد سلیمان می‌باشد.

نامشناسی بختیاری

خسرو خان سردار ظفر معتقد است، که بختیاری‌ها در زمان صفویه (۱۳۷۲–۱۵۰۱ میلادی) به این نام شهرت جسته‌اند.

برای نخستین بار، حمدلله مستوفی در شمارش تبارهای لر بزرگ از بختیاری‌ها نام برده‌است. تباری که پس از نیرومند شدن آوازه بیشتری یافت و سرانجام به بیشتر سرزمین‌هایی که امروزه محل سکونت لر بزرگ است، چیره شد. حمدلله مستوفی بختیاری‌ها را از تبارهای بزرگ ایران می‌داند، که به لر بزرگ نیز شناخته شده‌اند.

تقسیم‌بندی مردم لر به لربزرگ و کوچک، به زمان حکومت هزاراسپیان در منطقه لرستان بازمی‌گردد. نام لر کوچک نیز به مردمان استان لرستان و ایلام امروزی داده شده بود.

احتمال می‌رود واژه بختیاری دگرگون شده واژه باختری باشد و بختیاری، به معنی باختری‌ها باشد. برخی نیز بر این باورند که ریشه تباری لرها، از سکاها می‌باشد.

رومن گیرشمن باستان‌شناس سرشناس فرانسوی می‌نویسد:

من جای جای این سرزمین (بختیاری) پا نگذاشته‌ام، مگر اینکه عیلامی را یافته‌ام.

این نشان از این دارد، که پیش از چیرگی مردمان هند و اروپایی تبار سرزمینی که، هم‌اکنون مردم بختیاری در آن سکونت دارند، جزئی از کشور عیلام بوده‌است.

حسین پژمان بختیاری، شاعر معاصر می‌نویسد:

کلمه بختیاری، به تنهایی، خوشبخت معنی می‌دهد و شاید هم بعضی از رؤسای طوایف به این نام شهرت داشته‌اند، که احتمالاً بعدها تمام افراد ایل به این نام شناخته شده‌اند.

در آغاز پادشاهی فتحعلی‌شاه قاجار، بختیاری بخشی از خاک استان فارس بود و رود کارون جداکنندهٔ فارس و عراق عجم به‌شمار می‌آمد. از سال ۱۲۵۲ قمری بختیاری، گاهی بخشی از اصفهان و گاهی بخشی از خوزستان بود. نخستین کسی که برآن شد تا تاریخ بختیاری‌ها را به نگارش درآورد، سردار اسعد بختیاری بود که در نگاشته‌های او به نام تاریخ بختیاری به دانسته‌های ارزشمندی دربارهٔ بختیاری‌ها برمی‌خوریم.